Maria Konopnicka, z domu Wasiłowska, urodziła się 23 maja 1842 roku w Suwałkach, zmarła 8 października 1910 roku we Lwowie, w obecnie dotkniętej wojną Ukrainie, gdzie spoczęła na wieczność. Pisała pod wieloma pseudonimami: Jan Waręż, Marko, Jan Sawa, Humanus, Ursus, Murczysław Pazurek. Utwory dla dzieci jej autorstwa rozbudzały wrażliwość, łączyły fantastykę z autentycznością, napisane w tonacji żartu i powagi. W swojej twórczości odkrywała przed najmłodszymi piękno wiejskiej przyrody, życie dzikich zwierząt i ptaków, uroki czterech pór roku. W jej twórczości, tak jak w wierszach i utworach innych twórców możemy spotkać słownictwo, które obecnie już dawno wyszło z użycia. Dzieci często zadają pytania dotyczące znaczenia dziwnych słów. Do najbardziej znanych dzieciom i młodzieży osiągnięć poetki należą; ,,O Janku Wędrowniczku’, ,,Na jagody”, ,,Co słonko widziało’’, ,,Stefek Burczymucha”, ,,Bocian’’, ,,A jak poszedł król na wojnę”, ,,Kolędnicy”. Znane nowele to ,,Dym’’ i ,,Nasza szkapa”, które kiedyś znajdowały się w kanonie lektur obowiązkowych. Bohaterowie nowel to biedni, przeciętni ludzie, nie wyróżniający się w tłumie, których spotykał tragiczny los, a jednak z pokorą, heroizmem i z prawdziwym męstwem przyjmowali przeciwności losu. Za najsłynniejszy wiersz patriotyczną autorki uznaje się ,,Rotę’’. Utwór jest pieśnią pochwalną, hymnem, dodającym wiary i nadziei, że nadejdzie czas, kiedy Polska odzyska wolność i niepodległość, co nastąpiło 11 listopada 1918roku. Marzenia rodaków stały się rzeczywistością, odzyskaliśmy ojczysty język, tradycje, upragnioną wolność, po tylu latach niewoli, uciemiężenia, działań ze strony wroga, mających na celu wyeliminowanie mowy ojczystej i wymazania Polski z mapy świata.
Beata Grądzka -Ciok
